شاهـی کـه ولـی بـود و وصـی بـود... علی بود....

در حدیثى طولانى از پیامبر اکرم‏ صلى الله علیه وآله مى‏خوانیم

که حضرت موسى‏ علیه السلام به خدا عرض کرد:

خدایا مقام قربت را خواهانم، پاسخ آمد:

«قُرْبى لِمَن اسْتَیْقَظَ لَیْلَةَ الْقَدْر»،

قرب من، در بیدارى شب قدر است.


عرضه داشت: پروردگارا، رحمتت را خواستارم. پاسخ آمد:

«رَحْمَتى لِمَنْ رَحمَ الْمَساکِینَ لَیلةَ الْقَدر»،

رحمت من در ترحّم بر مساکین در شب قدر است.


گفت: خدایا، جواز عبور از صراط میخواهم. پاسخ آمد:

«ذلِکَ لِمَنْ تَصَدَّقَ بِصَدَقَةٍ لَیْلَةَ الْقَدْر»،

رمز عبور از صراط، صدقه در شب قدر است.


عرض کرد: خدایا بهشت و نعمت‏هاى آن را مى‏طلبم. پاسخ آمد:

«ذلک لِمَنْ سَبَّحَ تَسْبیحَة فى لیلةِ القدر»،

دستیابى به آن، در گرو تسبیح گفتن در شب قدر است.


عرضه داشت: پروردگارا، خواهان نجات از آتش دوزخم. پاسخ آمد:

«ذلک لِمَنْ اسْتَغْفَرَ فِى لَیلةِ الْقَدْر»،

رمز نجات از دوزخ، استغفار در شب قدر است.

در پایان گفت: خدایا رضاى تو را مى‏طلبم. پاسخ آمد:

«رِضاىَ لِمَنْ صَلّى‏ رَکْعَتَینِ فِى لَیلةِ الْقَدْر»،

کسى مشمول رضاى من است که در شب قدر، نماز بگذارد.